Η Δαιμονοποίηση της Επιχειρηματικότητας

Ένας άνθρωπος χωρίς ηθικές αξίες θα φτιάξει μια επιχείρηση με ημερομηνία λήξης που θα έχει σκοπό το κέρδος και μόνον αυτό. Ένας άνθρωπος χωρίς αρχές θα δημιουργήσει μια επιχείρηση που θα επιβιώνει χάρη στον αθέμιτο ανταγωνισμό και ένας επιχειρηματίας που έχει μάθει να εκμεταλλεύεται τον συνάνθρωπό του με άσχημο τρόπο σίγουρα θα εκμεταλλευτεί και τους πελάτες του ή το κράτος όταν θα φτιάξει μια επιχείρηση. Εάν ένας άνθρωπος έχει σαν στοιχείο του χαρακτήρα του να συγκεντρώνει ύλη και είναι κτητικός τότε σίγουρα σαν επιχειρηματίας θα συσσωρεύει πλούτο. Ο επιχειρηματίας που ως άνθρωπος είναι λάγνος και «επιδειξίας» σίγουρα μόλις πλουτίσει τα χαρακτηριστικά αυτά θα οξυνθούν πολύ…

Η επιχειρηματικότητα γίνεται δόλια εάν εμείς ως άνθρωποι είμαστε δόλιοι. Είναι καλή και κακή όσο καλοί και κακοί είναι οι άνθρωποι…

. Η επιχειρηματικότητα και ο πλούτος όταν παίρνει μορφή εξωστρεφή τότε μεγεθύνει τους απόκρυφους πόθους. Είναι προσοδοφόρα στο κοινωνικό σύνολό μόνο εάν εμείς είμαστε θετικά προσχωμένοι. Με άλλα λόγια, όλοι μας, όταν γίνουμε πλούσιοι και επιτυχημένοι μπορεί να απελευθερώσουμε δυνάμεις τους εαυτού μας που ίσως να μην γνωρίζαμε ότι έχουμε και να φουσκώσουμε από υπέρμετρο εγωισμό. Όταν όμως είμαστε μέσα μας γεμάτοι με αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε και έχουμε πραγματικά να προσφέρουμε κάτι δημιουργικό μπορεί και να μην συμβεί αυτό. Σίγουρα όμως όλοι μας πρέπει να αποκτήσουμε μια ορθή επαγγελματική κουλτούρα.

Παρόμοιες αντιφάσεις συμβαίνουν παντού και συνέχεια… Το ίδιο συμβαίνει και με τους νέους που βρίσκονται μακριά από κάθε τι δημιουργικό και ασχολούνται με ανούσια έως και επικίνδυνα πράγματα. Που προοδεύουν μόνο στα γυμναστήρια, στα μπαρ και στις «κόντρες»… Και όμως αυτοί συνήθως γίνονται πρότυπα στις μικρές κοινωνίες που δραστηριοποιούνται και συνεχώς η δεξαμενή τους αναπληρώνετε. Ευτυχώς όμως είναι και οι άλλοι που δεν φωνάζουν, δεν πρωτοστατούν, δεν είναι εμπλεκόμενοι σε κομματικούς στρατούς και απλώς δημιουργούν. Δημιουργούν με το μυαλό, την φαντασία, τα χέρια… Που είναι δημιουργικοί, μελετηροί, με πολλές γόνιμες ασχολίες αλλά κανείς όμως δεν θέλει να τους ξέρει… Πρέπει οι νέοι μας και οι κοινωνία να εξέλθει από την εποχή τις μαγκιάς, του ψεύτικου και του φαίνεσθαι και να εισέλθει στην εποχή της ουσίας των πραγμάτων και των επιτευγμάτων.

Κατ’ επέκταση το ίδιο συμβαίνει εάν είσαι ιδιωτικός ή δημόσιος υπάλληλος κτλ. Εάν είσαι εργατικός φιλόδοξος και φιλομαθής θα προοδεύσεις εάν όχι θα σαμποτάρεις και θα διαβάλλεις τους πάντες για να αναρριχηθείς. Εάν είσαι άνθρωπος κενός από δημιουργικότητα, εμπαθείς και με παρωπίδες πίσω από ιδεολογικά προσχήματα που μισούν τα πάντα εκτός από τα δικά τους ιδανικά τότε θα συνεχίζεις να είσαι η μειονότητα που παράγει καθυστέρηση και οπισθοδρόμηση για όλη την κοινωνία.

Το να κατηγορείς την επιτυχημένη επιχειρηματικότητα στο σύνολο της είναι το ίδιο ρατσιστικό όπως το να δηλώνεις κατηγορηματικά ότι «ο μαύρος πρέπει να είναι φτωχός και ο λευκός πλούσιος»

Όσο λοιπόν «δαίμονας» είναι κανείς στην ζωή του άλλο τόσο «δαίμονας» θα είναι και σαν επιχειρηματίας ή ως επαγγελματίας. Δεν μπορεί να είναι κανείς «καλάγαθος» στην ζωή του και να μεταμορφωθεί σας «τέρας» όταν διευθύνει ή εργάζεται σε μια επιχείρηση… Έχει γεννηθεί ή εκπαιδευτεί για να γίνει το τέρας που είναι… Πρέπει η κοινωνία και η εκπαίδευση να παράγει καλούς, χρήσιμους και γόνιμους ανθρώπους που θα γίνουν οι μελλοντικοί επαγγελματίες που θα αναπαράγουν με την σειρά τους μια ορθή επαγγελματική κουλτούρα.

Τελικά όμως και όμως τι πιστεύουμε, τι προτιμάμε και τι θέλουμε μέσα μας; Την δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας ή την δαιμόνια επιχειρηματικότητα; Ή μήπως τελικά έχουμε μια κακή επιχειρηματική κουλτούρα που πρέπει πάσει θυσία να βελτιώσουμε;… «Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς!»…